بزدوی

بزدوی . [ ب َدَ وی ی ] (ص نسبی ) نسبت است به بزده که دهی بوده درشش فرسنگی نسف (نخشب ) بر سر راه بخاری . (فیه مافیه ص 335). نسبت است به بزده که قلعه ای استوار در شش فرسخی نسف بوده است . (از لباب الانساب ). رجوع به بزده شود.