بزرگی کردن

بزرگی کردن . [ ب ُ زُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بزرگواری و سروری کردن . || کنایه از خویشتن را بچشم دیگران بزرگ وانمودن . (از آنندراج ) :
اگر کریم بزرگی کند بجای خود است
ز چرخ سفله بزرگی نمیتوان برداشت .

صائب (از آنندراج ).

بر خاک آبروی خود ای آسمان مریز
هرگز نکرده است بزرگی بما کسی .

سلیم (از آنندراج ).

|| بخشش کردن . عفو کردن :
که شاها بیش ازینم رنج منمای
بزرگی کن به خردان بر ببخشای .

نظامی .