بزرگ نسب
لغتنامه دهخدا
بزرگ نسب . [ ب ُ زُ ن َ س َ ] (ص مرکب ) طرماح . عصر. (منتهی الارب ). بزرگ نژاد. بزرگ زاده . با نسب عالی :
هوای صحبت آن ماهروی غالیه موی
هوای خدمت آن خواجه ٔ بزرگ نسب .
هوای صحبت آن ماهروی غالیه موی
هوای خدمت آن خواجه ٔ بزرگ نسب .
فرخی .