بزغهلغتنامه دهخدابزغه . [ ب َ زَ غ َ / غ ِ ] (اِ) بمعنی وزغه است که چلپاسه باشد. (برهان ). وزغه . چلپاسو. کلپاسو، و معرب آن جلباسة است . (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). سوسمار. وزغه . ضب . (یادداشت بخط دهخدا).
