بزول

بزول . [ ب َ ] (ع ص ) شتری که دندان نیش برآورده باشد. مذکر و مؤنث در وی یکسان است . ج ، بُزْل ، بُزُل . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).