بزیذی

بزیذی . [ ب ِ ذی ی ] (ص نسبی ) نسبت به بِزیذی ̍ که قریه ای است از قراء بغداد. و ابومسلم جعفربن بابی جیلی در آنجا سکونت گزید و بدان نسبت شهرت یافت . وی از ابوبکر محمدبن ابراهیم بن مقری و ابوعبداﷲبن بطه روایت دارد. و فقه را نزد ابوحامد اسفراینی آموخت و بسال 417 هَ . ق . در همان قریه وفات یافت . (از لباب الانساب ). و رجوع به الاوراق راضی ص 284 شود.