بزیل
لغت‌نامه دهخدا
بزیل . [ ] (اِخ ) بریل . درلغت نامه ٔ اسدی (ص 333) صورتی بدین گونه آمده و گویدکوهی است عظیم ، و شاهد آن بیت ذیل است :
هر قطره ای ز جودت رودی است همچو جیحون
هر ذره ای ز حلمت کوهیست چون بزیّل .
چنین کوهی را در اعلام جغرافیایی نیافتیم و البته «بِزْیَل ّ» معجم البلدان یاقوت نیز نیست چه بریل کوه نیست و یاء هم خفیفه است نه مشدد. (یادداشت مؤلف ). و نیز رجوع به بذیل شود.
هر قطره ای ز جودت رودی است همچو جیحون
هر ذره ای ز حلمت کوهیست چون بزیّل .
رفیعی .
چنین کوهی را در اعلام جغرافیایی نیافتیم و البته «بِزْیَل ّ» معجم البلدان یاقوت نیز نیست چه بریل کوه نیست و یاء هم خفیفه است نه مشدد. (یادداشت مؤلف ). و نیز رجوع به بذیل شود.
