بساتین

بساتین . [ ب َ] (اِ) ج ِ بستان . (غیاث ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (المنجد). ج ِ بستان بمعنی باغ . (دِمزن ). ج ِ لفظ بستان .باغها و بوستانها. لفظ مذکور جمع عربی است از لفظ بستان که معرب بوستان است . (فرهنگ نظام ) :
تاچون ز در باغ درآید مه نیسان
از دیدن آن تازه شود روی بساتین .

فرخی .

شاید اگر ز جسم بزندانم
کز علم درشکفته بساتینم .

ناصرخسرو.

ابر نایافته از کف جوادش تعلیم
لؤلؤافشانی بر باغ و بساتین نکند.

سوزنی .

و منازل وباغات و بساتین ایشانرا بسوزانید. (تاریخ قم ص 163). و در مساحت صیمری در باغات و بساتین مشجره ٔ معینه . (تاریخ قم ص 106).