بستان شیرین

بستان شیرین . [ ب ُ ن ِ ] (اِ مرکب )نام نواییست از موسیقی . (برهان ) (فرهنگ نظام ) (ناظم الاطباء). نام نواییست که مطربان زنند. (لغت فرس اسدی ص 404 و حاشیه ٔ نسخه ٔ خطی نخجوانی ) (سروری ). نام نوایی است از موسیقی آن را باغ شیرین نیز خوانند. (آنندراج ). و رجوع به فرهنگ فارسی معین شود :
گه به بستان اندرون بستان شیرین برکشد
گه به باغ اندر همی باغ سیاوشان زند.

رشیدی (از لغت فرس اسدی ).