بسرشتن
لغتنامه دهخدا
بسرشتن . [ ب ِ س ِ رِ ت َ ] (مص ) سرشته کردن یعنی خمیر کردن . (از مؤید الفضلاء). عجین کردن :
همه نارسیده بتان طراز
که بسرشتشان ایزد از شرم و ناز.
و رجوع به سرشتن شود.
همه نارسیده بتان طراز
که بسرشتشان ایزد از شرم و ناز.
فردوسی .
و رجوع به سرشتن شود.