بسوسلغتنامه دهخدابسوس . [ ب َ ] (ع ص ، اِ) شتر ماده ای که بی گفتن کلمه ٔ بس بس دوشیدن ندهد. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). ناقه ای که بی ابساس دوشیدن ندهد. (منتهی الارب ). اشتری که شیر ندهد بی نواختن . (مهذب الاسماء).
