بسوهلغتنامه دهخدابسوه . [ ب ِ ] (هندی ، اِ) لفظ هندیست بمعنی بستم . حصه ٔ هر چیز عموماً و بمعنی بستم حصه بیگه در پیمایش زمین زراعت خصوصاً (غیاث ). لفظ هند بمعنی بستم حصه ٔ بیگه در پیمایش زراعت خصوصاً. (آنندراج ).
