بشایستن
لغتنامه دهخدا
بشایستن . [ ب ِ / ب َ ی ِ ت َ ] (مص ) سزاوار بودن :
ازمحمد نام و خلق خوش بتو میراث ماند
گر بشایستی بماندی هم بتو پیغمبری .
رجوع به شایستن شود.
ازمحمد نام و خلق خوش بتو میراث ماند
گر بشایستی بماندی هم بتو پیغمبری .
سوزنی .
رجوع به شایستن شود.