بشمخ
لغتنامه دهخدا
بشمخ . [ ب َ م َ ] (اِ) یک نوعی از دعا و مناجات . (ناظم الاطباء). نام دعایی است بزبان سریانی و انجیل و تورات و عام این است که بَشمخ بفتح یکم بمعنی بزرگوار و بشمخ بکسر اول بتنوین مکسوره ٔ حرف چهارم بمعنی ای پروردگار. (آنندراج ) (مؤید الفضلاء).
