بشویکه ٔ ابراهیم

بشویکه ٔ ابراهیم . [ب َ ش ُ وَ ک ِ ی ِ اِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) به لغت اندلس ، نوعی از خار است که در زمینهای سنگستان و زمینهای خشن و درشت روید و در صحراهای شیراز بسیار است و مگس عسل از گل آن خورش سازد و آنرا قرصعنه خوانند. منفعت بسیار دارد. (برهان ) (آنندراج ). نوعی از خار که در زمینهای درشت و سنگستان روید. (ناظم الاطباء). ذومائة شوکه . شنذاب . دارفیل . خار و خسک شوکه ٔ ابراهیم . بقله ٔ یهودیه . تفاف .