بشک زدن
لغت‌نامه دهخدا
بشک زدن . [ ب َ زَ دَ ] (مص مرکب ) نازیدن و کرشمه کردن . (ناظم الاطباء) :
کرشمه ای کن و بشکی بزن چه باشد اگر
بگوشه ٔ لب همچو شکر فروخندی .
یارکی نازککی پرنمکی بی شرمک
سست پیمانک محکم دلکی بشک زنک .
|| شبنم زدن . رجوع به بشکزده ، بشک و پشک شود .
کرشمه ای کن و بشکی بزن چه باشد اگر
بگوشه ٔ لب همچو شکر فروخندی .
نزاری قهستانی (از انجمن آرا و آنندراج ).
یارکی نازککی پرنمکی بی شرمک
سست پیمانک محکم دلکی بشک زنک .
نزاری قهستانی (از آنندراج ).
|| شبنم زدن . رجوع به بشکزده ، بشک و پشک شود .
