بشیر

بشیر. [ ب َ ] (اِخ ) غلام مالک بن ذعر خزاعی قافله سالار کاروانی که از مدین بمصر میرفت ، راه گم کرده بود، بسر چاهی که برادران یوسف وی را در آن افکنده بودند منزل کرد و این غلام بود که جهت کشیدن آب دلو در چاه افکند و بجای آب یوسف رابرکشید. (حبیب السیر چ 1333 هَ . ش . خیام ج 1 ص 63).