بضیع

بضیع. [ ب َ ] (ع اِ) آداک و خشکی میان دریا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). جزیره ٔ واقعدر دریا. (از اقرب الموارد). || خوی روان شده از آدمی و ستور. || دریا. || آب گوارا. || شریک . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، بُضعْ (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || گوشت ، یقال : دابة کثیرة البضیع؛ یعنی ستور پرگوشت و رجل حاظی البضیع؛ یعنی مرد آکنده گوشت . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (آنندراج ). رجل کثیرة البضیع و رجل حاظی البضیع؛ ای سمین . (اقرب الموارد). ج ِ بضعة و این جمعی نادر است مانند رهین ج ِ رهن و معیز ج ِ معز و کلیب ج ِ کلب . (یادداشت مؤلف ).