بطلیوسی

بطلیوسی . [ ب َ طَ ی َ ] (اِخ ) (وزیر). ابوبکر عاصم بن ایوب بطلیوسی نحوی . بگفته ٔ صاحب البلغه ، وی پیشوایی در لغت بود. از ابوعمر سفاسی و جز او روایت کرد و بقول صاحب بغیة الوعاة بر معلقات (سبعه ) شرحی نوشت . ابن بشکوال وفات وی را بسال 494 هَ . ق . آورده است . رجوع به ریحانة الادب ج 1 و جهانگشای جوینی ج 1 و معجم المطبوعات ج 1 شود.