بعکوکة

بعکوکة. [ ب َ / ب ُ ک َ ] (ع اِ) اجتماع گرمای تابستان و اجتماع سرمای زمستان . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). || بعکوکة القوم ، و قد یفتح ؛ نشان فرود آمدن قوم که بعد رفتن باقی ماند یا خاصه ٔ قوم یا جماعت آنها و همچنین از شتران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || بعکوکة الناس ؛ مجتمع مردم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).