بغبغلغتنامه دهخدابغبغ. [ ب ُ ب ُ ] (ع ص ، اِ) چاهی که آبش نزدیک باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || فحل فربه از آهو. (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) .
