بغبورلغتنامه دهخدابغبور. [ ب ُ ](ع اِ) سنگی که برای بت بر آن قربانی ذبح کنند. (ازمنتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || لقب پادشاه چین . (منتهی الارب ). رجوع به بغپور شود.
