بغچه کش

بغچه کش . [ ب ُ چ َ / چ ِ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) خدمتکاری که جامه ها با خود گرفته در جلورود و آنرا در عرف حال توشکچی گویند. (آنندراج ). خادمی که بغچه برمیدارد. (ناظم الاطباء). نوکری که بغچه بسته ٔ اربابش را میبرد. (از فرهنگ نظام ) :
حاجب درگاه ز دیوان بار
شد بسوی بغچه کش و چتردار.

امیرخسرو (از آنندراج ) (فرهنگ نظام ).

متکا در گله با سندلی این معنی گفت
که تویی بغچه کش و تکیه بمن دارد یار.

نظام قاری .