بغیةلغتنامه دهخدابغیة. [ ب َ غی ی َ ] (ع اِ) مطلوب و حاجت . (منتهی الارب ). || گمشده ای که آنرا جویند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || طلایه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). ج ، بغایا.
