بقایم ریختن

بقایم ریختن . [ ب ِ ی ِ ت َ ] (مص مرکب ) بقایمی ریختن . عاجز شدن است . در بهار عجم . کنایه از جنگ ناکرده عاجز آمدن . (غیاث ) (مجموعه ٔ مترادفات ص 244). کنایه از جنگ ناکرده عاجز آمدن . (آنندراج ). کنایه از عجز و زبونی و از اصطلاحات شطرنج است . (لیلی و مجنون چ وحید ص 33) :
به آوارگی در خراسان گریخت
وزان قایم ری بقایم بریخت .

نظامی (از آنندراج ).

بحیرت ماند مجنون از خیالش
بقایم ریخت لیلی با جمالش .

نظامی (از آنندراج ).

و رجوع به بقایمی ریختن شود.