بقباقلغتنامه دهخدابقباق . [ ب َ ] (ع اِ) دهان . (ناظم الاطباء). دهن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (ص ) مرد بسیارگوی ، یقال : رجل لقلاق بقباق . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ).
