بقطلغتنامه دهخدابقط. [ ب ِ ق َ ] (ع اِ) ثمری که در وقت بریدن از خطای داس بیفتد. || پاره ٔ چیزی . || (اسم جمع) گروه مردم و جماعت متفرق . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ).