بلابه

بلابه . [ ب ِ ب َ ] (ص ) هرزه گوی و نابکار و فاسق و بدکاره و فحاش ، و این لفظ را بر زنان بیشتر اطلاق کنند. بلایه . (از برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). بلاد. بلاده . بلایه . رجوع به بلاد و بلایه شود.
- ابن بلابه ؛ ولدالزنا. (ناظم الاطباء).