بلاگرفتهلغتنامه دهخدابلاگرفته . [ ب َ گ ِ رِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) مبتلی . گرفتار. (فرهنگ فارسی معین ). || خطابی نفرین آمیز کسی را.
