بلا کشیدن

بلا کشیدن . [ ب َ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) متحمل بلا شدن . رنج بردن . سختی کشیدن :
چه مایه کشیدیم رنج و بلا
ازین اهرمن کیش دوش اژدها.

فردوسی .

بیا به قصه ٔ ایوب صابر مسکین
بلای کرم کشید و نخفت بر بستر.

ناصرخسرو.

ملاح ... روزی دو، بلا و محنت بکشید و سختی دید. (گلستان ).