بلددلغتنامه دهخدابلدد. [ ] (اِخ ) (به معنی پسردشمنی یا جدال ) و او یکی از رفقای سه گانه ٔ ایوب بود و ایوب را می گفت که خداوند آنچه به تو بجا آورده است از مقتضای عدالت می باشد، و او را بلدد شوحی نیز گویند. (از قاموس کتاب مقدس ).
