بلذم
لغتنامه دهخدا
بلذم . [ ب َ ذَ ] (ع اِ) آنچه جنبان باشد از حلقوم اسب ، لغتی است در بلدم . (منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد). رجوع به بلدم شود. || مری و حلقوم و ودج ها که رگی هستند در گردن . (از ذیل اقرب الموارد). || (ص ) شخص بلید و کندذهن . (از ذیل اقرب الموارد).
