بلقاءلغتنامه دهخدابلقاء. [ ب َ ] (ع ص ) تأنیث أبلق . پیسه . (منتهی الارب ). آنچه درو سیاهی و سپیدی باشد. (از اقرب الموارد). ج ، بُلق . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به ابلق شود.
