بلندح

بلندح . [ ب َ ل َ دَ ] (ع ص ) کوتاه و فربه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || شخص درشت و گول و سنگین و منتفخ که برای کار خیری بپا نمی خیزد. (از ذیل اقرب الموارد از لسان ). || شخصی که به وعده وفا نکند. (از ذیل اقرب الموارد).