بلوقیا

بلوقیا. [ ب َ ] (اِخ ) یکی از دو تن کسانی بود که طبق داستانها به محل دفن جسد سلیمان نبی رسیدند. و آن دیگری عفان بودکه چون خواست انگشتری سلیمان را از دست او برون کند، آتش گرفت و درگذشت و بلوقیا بازگشت . راجع به داستان بلوقیا رجوع به ترجمه ٔ بلعمی (تاریخ بلعمی ) نسخه ٔ خطی ، ص 121 و نیز به مجمل التواریخ والقصص ص 435 شود.