بنات
لغت‌نامه دهخدا
بنات . [ ب َ ] (ع اِ) ج ِ ابنة، یعنی دختر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (ترجمان القرآن ). || ج ِ بنت ، یعنی دخترو آن مؤنث ابن نیست بلکه صیغه ٔ جداگانه است و منسوب بدان بِنْتی و بنوی درآید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (ترجمان القرآن ) (از اقرب الموارد) :
حاسدم گوید چرا خوانند کمتر شعر من
زان تو خوانند هرکس هم بنات و هم بنین .
کس نیارد یاد از آل مصطفی
در خراسان از بنین و از بنات .
دیدی قضای مرگ برون رفتن از جهان
نا دیده چهره ٔ تو بنین و بنات تو.
از نفایس ذخایر و زواهر جواهر و بنات و معادن ... چیزی یافت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 274).و دایه ٔ ابر بهاری را فرمود تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد. (گلستان ).
گر اقتضای زمان دور باز سر گیرند
بنات دهر نزایند بهتر از تو بنین .
حاسدم گوید چرا خوانند کمتر شعر من
زان تو خوانند هرکس هم بنات و هم بنین .
منوچهری .
کس نیارد یاد از آل مصطفی
در خراسان از بنین و از بنات .
ناصرخسرو.
دیدی قضای مرگ برون رفتن از جهان
نا دیده چهره ٔ تو بنین و بنات تو.
مسعود سعد.
از نفایس ذخایر و زواهر جواهر و بنات و معادن ... چیزی یافت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 274).و دایه ٔ ابر بهاری را فرمود تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد. (گلستان ).
گر اقتضای زمان دور باز سر گیرند
بنات دهر نزایند بهتر از تو بنین .
سعدی .
