بناکام

بناکام . [ ب ِ ] (ق مرکب ) ناکامانه . ناکام . (فرهنگ فارسی معین ). ناچار برخلاف میل :
بناکام باید بدشمن سپرد
همه رنج ما باد باید شمرد.

فردوسی .

بلا دید روزی به محنت گذاشت
بناکام بردش بجانی که داشت .

سعدی (بوستان ).