بندش
لغت‌نامه دهخدا
بندش . [ ب َ دِ] (اِ) نقش کردن سیم و زر باشد بر نهج خاص . (برهان )(آنندراج ). نقش و کنده کاری سیم و زر و نصب آنها. (ناظم الاطباء). || حد و سد. || نیت و قصد. || ضبط و استحکام . || ایجاد و اختراع . || پرداخت افسانه و حکایت دروغ . || ساختگی حساب دروغ . || انشاء و فصاحت در کلام . (ناظم الاطباء) (اشتینگاس ).
