بنده نوازی
لغت‌نامه دهخدا
بنده نوازی . [ ب َ دَ / دِ ن َ ] (حامص مرکب ) عمل بنده نواز. (فرهنگ فارسی معین ) :
از این بنده نوازی و از این عذرپذیری
از این شرم گنی نیکخویی خوب خصالی .
شهی که بنده نوازی و لطف او آورد
شهان روی زمین را به بندگیش نیاز.
توقع آن است که به وجه دمسازی و بنده نوازی قدم رنجه کنی . (سندبادنامه ص 103).
از در بخشندگی و بنده نوازی
مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا.
اگر نه بنده نوازی از آن طرف بودی
که زهره داشت که دیبا برد بقسطنطین .
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن برقیبان تو هرگز نبرم .
از این بنده نوازی و از این عذرپذیری
از این شرم گنی نیکخویی خوب خصالی .
فرخی .
شهی که بنده نوازی و لطف او آورد
شهان روی زمین را به بندگیش نیاز.
سوزنی .
توقع آن است که به وجه دمسازی و بنده نوازی قدم رنجه کنی . (سندبادنامه ص 103).
از در بخشندگی و بنده نوازی
مرغ هوا را نصیب و ماهی دریا.
سعدی .
اگر نه بنده نوازی از آن طرف بودی
که زهره داشت که دیبا برد بقسطنطین .
سعدی .
دلبرا بنده نوازیت که آموخت بگو
که من این ظن برقیبان تو هرگز نبرم .
حافظ.
