بندوللغتنامه دهخدابندول . [ ب َ ] (اِ) ریسمانی که بدریچه ٔ دول آسیا اتصال دارد و چون آنرا بکشند غله از دول در میان دو سنگ آسیا داخل گردد. (ناظم الاطباء).
