بند زبان نداشتن

بند زبان نداشتن . [ ب َ دِ زَ ن َ ت َ ] (مص مرکب ) تاب و مقاومت و خویشتن داری نداشتن :
گر خود رقیب شمعست اسرار از او بپوشان
کان شمع سربریده بند زبان ندارد.

حافظ.

می گفت دوش سوسن در گلستان به بلبل
عاشق نباشد آن کو بند زبان ندارد.

کاتبی .