بنوالغبراءلغتنامه دهخدابنوالغبراء. [ ب َ نُل ْ غ َ ] (ع اِ مرکب ) درویشان یا غربای ناآشنا که جهت آب فراهم آیند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به ابن غبراء شود.
