بنوالکریهةلغتنامه دهخدابنوالکریهة. [ ب َ نُل ْ ک َ هََ ] (ع اِ مرکب ) جنگیان و سلحشوران که به این شغل شهرت پیدا کرده اند. کریهه ؛ کار مکروه و منفور است که جنگ باشد. (المرصع).
