بن انبان . [ ب ُ اَ ] (ص مرکب ) دشنامی است . آنکه بر سرین گوشت ندارد از پیری یا علتی . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : یارب چرا نبرد مرگ از ما این سالخورده زال بن انبان را. منجیک .

بن انبان

انبان

نای انبان

نی انبان

گربه در انبان

لت انبان

انبان بار

انبان باد

مقایسه کردن برای نشان دادن تفاوت ها

sonification

اماه

دندان آسیا

زوار

دولت خورده

لغت‌نامه دهخدا