بهارآب
لغت‌نامه دهخدا
بهارآب . [ ب َ] (اِ مرکب ) آبها که در بهار در مسیل ها و آبراهه ها از باران و سیل پدید آید و در دیگر فصول کم یا خشک شود. آب که تنها از بارانهای بهاری روان شود. آبی که دایم نباشد و تنهاگاه آب شدن برفها پیدا آید در رودی یا خشک رودی . (یادداشت بخط مؤلف ). || آبی که در بهار به زراعت دهند. (یادداشت بخط مؤلف ).
