بهارنگیلغتنامه دهخدابهارنگی . [ ب َ رَ ] (هندی ، اِ) دوای هندیست . (الفاظ الادویه ). اسم هندی برنگ ، سفید است . (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به برنگ شود.
