بهانه افکندن

بهانه افکندن . [ ب َ ن َ / ن ِ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) عذر بیجا و ناپسند آوردن :
دل از سودای شیرین در غم افکند
بهانه بر فراق مریم افکند.

میرحسن (از آنندراج ).