بهانه جوییلغتنامه دهخدابهانه جویی . [ ب َ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) عمل بهانه جو. بهانه طلبیدن . (فرهنگ فارسی معین ). دست آویزی . عذرطلبی : و از حجت گویی و بهانه جویی او آگاه نه . (سندبادنامه ص 289).
