بهانه داشتنلغتنامه دهخدابهانه داشتن . [ ب َ ن َ / ن ِ ت َ ] (مص مرکب ) عذر بیجا آوردن : شوری ز تو غائبانه داردبلبل گل را بهانه دارد.جعفربیک ولد بهزادبیک (از آنندراج ).
