بهر داشتن
لغت‌نامه دهخدا
بهر داشتن . [ ب َ ت َ ](مص مرکب ) نصیب داشتن . صاحب قسمت بودن :
بدو گفت کسری که آباد شهر
کدام است و ما زو چه داریم بهر.
همه نامداران و گردان شهر
هر آنکس که او از خرد داشت بهر.
بدو گفت کسری که آباد شهر
کدام است و ما زو چه داریم بهر.
فردوسی .
همه نامداران و گردان شهر
هر آنکس که او از خرد داشت بهر.
فردوسی .
